خال چیست ؟ انواع خال ؟ خارش خال ؟ خال سرطانی ؟ خال دیسپلاستیک ؟ درمان خال صورت ؟ برداشتن خال

برداشتن خال

مطمئنا همه ما خال هایی داریم که عاشق شان هستیم و معتقد هستیم زیبایی ما را چند برابر کرده است

اما برخی خال ها موجب عصبانیت و انزجار ما می شوند.

در این مطلب روی صحبت ما با خال هایی است که شما چشم دیدنش را هم ندارید.

شما با گذاشتن ۵ تا ۶ ساعت، پنبه آغشته به سرکه سیب به روی خال می توانید کم کم شر این خال ها را کم کنید.

مرهم سیاه را نیز می توانید به روی خال بگذارید و آن را با چسب زخمی بپوشانید و هر ۱۲ ساعت آن را تمدید کنید و شاهد کم رنگ شدن و در نهایت از بین رفتن خال ها باشید.

پودر جوش شیرین و روغن کرچک نیز کمک بزرگی به شما در این راه می کند، پس روی کمک آن ها حساب کنید.

شما می توانید پس از آن که موزی را میل کردید،پوست آن را به وسیله باند به روی خال تا ۱۲ ساعت نگه دارید و با خال های آزار دهنده خداحافظی کنید.

خال چیست؟ برداشتن خال

خال، ضایعه ای کوچک و تیره رنگ می باشد که می تواند روی پوست قسمت های مختلف بدن ظاهر گردد.

خال ها، مجموعه ای از ملانوسیت ها می باشند که در تعیین رنگدانه های پوست موثرند.

آنها می توانند به دلیل قرار گرفتن در معرض نور خورشید، عوامل ارثی و ژنتیک، تغییرات هورمونی بدن مانند دوره بلوغ و یابارداری شکل گیرند.

تعداد خال ها نیز از فردی به فرد دیگر متفاوت است، اما به طور متوسط افراد بالغ با میزان ملانوسیت کم، دارای ۱۰ تا ۴۰ خال در انواع، اشکال، رنگ و اندازه های متفاوتی می باشند

خال عادی

این خال ها بین ۶-۵ میلی متر قطر دارند و دارای لبه هایی واضح، سطح هموار و کمی گنبدی و رنگدانه های ثابت می باشند.

خال های عادی با قرار گرفتن مداوم در معرض نور خورشید، پتانسیل تبدیل به سرطان پوست را دارند، اما به ندرت این اتفاق رخ می دهد.

خال های غیرعادی چه ویژگی هایی دارند؟ برداشتن خال

خال های غیرعادی، خال هایی به شمار می روند که علائم نامنظمی دارند.

مرزهایی غیر دقیق و نامشخص، دارای رنگ های متنوع، اندازه های غیر معمول و قسمت های مسطح و غیر مسطح در کنار یکدیگر می باشند.

این خال ها، جز خال هایی به شمار می روند که بیشتر در معرض ریسک سرطان قرار می گیرند، اما خوشبختانه اغلب آنها سرطان هایی خوش خیم می باشند.

بنابراین چک کردن منظم خال ها توسط پزشک می تواند از احتمال ابتلا به بیماری هایی چون سرطان پوستی جلوگیری کند.

خال مادرزادی چیست؟ برداشتن خال

خال های مادرزادی یا ارثی، اصطلاحا به خال هایی گفته می شود که با تولد فرد روی بدن قرار دارد.

این خال ها که توسط سلول های ملانوسیتی در لایه میانی پوست یا اپیدرم در لایه بیرونی پوست و یا هر دو سلول به وجود می آیند، می توانند در اندازه های مختلفی باشند.

خال های مادرزادی نیز پتانسیل ابتلا به ملانوم را در مراحل بعدی زندگی دارند.

بنابراین می بایست مرتبا در دوران نوجوانی و بزرگسالی آنها را توسط پزشک متخصص بررسی نمود.

خال هایی که به مرور ظاهر می شوند

این گونه خال ها در ابتدا وجود نداشته اند و اغلب در دوران کودکی، نوجوانی و گاهی در بزرگسالی ظاهر می شود.

اکثر این خال ها خوش خیم هستند و هیچ گونه خطری ندارند، اما گاهی اوقات آنها نیز می توانند با رسیدن به سن بلوغ، به خال های سرطانی تبدیل شوند.

اینگونه خال ها، شایع ترین نوع خال است که معمولا از طریق قرار گرفتن مداوم در معرض نور خورشید ایجاد می شود.

چگونه بفهمیم که خال هایمان بی خطر است؟

خال هایی که اصطلاحا خال های “ایمن” تلقی می شوند و یا به عبارتی در معرض خطر ابتلا به سرطان نمی باشند، اکثرا شبیه به خال های “عادی” بوده و دارای چند ویژگی مشترک می باشند.

گوشه های تمیز و مرتبی دارند.

شکل صاف یا گنبدی مانند دارند.

انواع خال

خال دیسپلاستیک:

در حدود ۲%-۳% از جوانان به خال دیسپلاستیک مبتلا هستند.

خال های دیسپلاستیک معمولا روی تنه دیده می شوند. گاهی نزدیک به ۱۰۰ خال در پوست بیمار مشاهده می شود.

این خال ها از نوع خال های مرکب هستند، قطری بیش از ۵ مبلبمتر داشته و دارای حاشیه نامنظم هستند.

رنگ خال یکنواخت نبوده و ممکن است التهاب و خارش هم داشته باشد.

خال پیوستگاهی:

این نوع خال بیشتر در دوران کودکی دیده می شود.

خال ها ی پیوستگاهی سطح صاف یا اندکی برجسته دارند،به شکل گرد یا بیضی ، متقارن و در اندازه ۱میلیمتر تا ۱ سلنتی متردیده می شوند .

رنگ خال ها از قهوه ای روشن تا قهوه ای تیره و حتی سیاه متغیر است.

خال های پیوستگاهی در تمام نواحی بدن می توانند وجود داشته باشند.

اکثر خال های کف دست و پا و ناحیه تناسلی از این نوع هستند.

ممکن است خال های پیوستگاهی در بزرگسالی به خال مرکب تبدیل شوند.

خال مرکب:

خال مرکب، برجسته بوده و ظاهر آن دایره‌ای یا بیضی و متقارن است.

عموما به رنگ قهوه‌ای روشن یا تیره است. عموما سطحی کاملا صاف یا اندکی ناصاف دارد.

این خال‌ها در دوران بلوغ و یا در زمان بارداری رشد کرده و بزرگ‌تر و پررنگ‌تر می‌شوند.

مشاهده شده که این خال‌ها بر روی موی زبر و تیره پدید می‌آید. بروز خال مرکب در بدن رایج‌تر است.

خال داخل درمی:

خال های داخل درمی یکی دیگر از انواع خال است که ظاهری برجسته و گنبدی شکل کروی و نرم دارند.

این نوع خال هم رنگ پوست یا اندکی متمایل به رنگ قهوه‌ای است.

در سنین بالا بروز این نوع خال شایع است.

امکان دارد روی خال چند تار مو دیده شود. ناصاف و گاهی مانند زگیل است.

خال با هاله ی سفید:

خال هاله‌دار این نوع خال حاشیه ای از پوست سفید به پهنای ۲۵ میلی‌متر در اطراف دارد و بیشتر در سنین بلوغ دیده می‌شود.

شایع‌ترین محل این نوع خال در پشت است.

این احتمال وجود دارد که چندین خال در محل ایجاد شود.

اما به مرور خال مرکزی تحلیل می‌رود و ممکن است تنها هاله سفید باقی بماند.

خال آبی:

خال آبی، یکی دیگر از انواع خال است که در عمق درم، ملانوسیت‌ها وجود دارد.

علت آبی بودن خال نیز همین است. شباهت خال آبی به ملانوم بدخیم به دلیل تیرگی رنگ آن است.

خال آبی ظاهری برجسته و کوچک دارد. رنگ آن آبی یا آبی متمایل به سیاه است.

غالبا قطر خال کمتر از ۱ سانتی متراست. بروز این نوع خال در پشت دست و پا و صورت شایع‎تر است.

در محل‌های مذکور وجود خال بدخیم نیست اما خال آبی بزرگ در قسمت پشت خطر بدخیمی دارد.

در صورتی که از نظر زیبایی مسئله ساز باشد می‌توان آن را به وسیله جراحی خارج کرد.

خال اسپیتز:

خال اسپیتز در هر سن و سالی بروز می‎کند اما در کودکی شایع‌تر است.

رنگدانه ملانین آن کم و عروقش زیاد است. شباهت زیادی به ضایعه عروقی دارد.

اسپیتز خوش خیم است اما در تست بافت شناختی به ملانوم بدخیم شبیه است.

خال اسپیلوس:

این نوع خال به شکل ضایعات کنار هم که اندازه آن از چند میلی‎متر تا چند سانتی‎متر متغیر است، دیده می‎شود.

پوست این ضایعات به رنگ طبیعی یا تیره‌تر از معمول است.

در چند مورد ایجاد ملانوم بدخیم روی این خال‌ها دیده شده است. بهتر است در صورت بروز این نوع خال، آن را بردارید.

خال بکر:

این نوع خال در دوران بلوغ و بیشتر در آقایان ایجاد می‎شود.

ظاهر آن به شکل لکه قهوه‌ای رنگ به اندازه یک کف دست است.

و اکثرا بر روی شانه و بازو یا جلوی قفسه سینه ایجاد می‎شود.

گاهی پس از یکی دو سال موهای خشن روی خال رشد می‎کند.

خال مادرزادی:

خال مادرزادی در حدود ۱% از نوزادان دیده می‎شود.

این خال‎ها اثر منفی بر زیبایی نوزاد دارند. در اندازه‌های کوچک، متوسط و بزرگ دیده می‌شوند.

خال های بزرگ، بیش از ۲۰ سانتی متر قطر دارند و گاهی آن قدر بزرگ هستند که بخشی از بدن یا اندام نوزاد را می‌پوشانند.

با توجه به اندازه خال باید اقدامی مناسب صورت گیرد.

در ۴ تا ۶ درصد نوزادان خطر ایجاد سرطان بدخیم پوست یعنی ملانوم وجود دارد.

گاهی خال‌های مادر زادی در بدو تولد بسیار کمرنگ است و به همین دلیل زیاد مورد توجه نیست.

در دوران بلوغ این خال‌ها تیره‌تر شده و موهای خشن روی آن‌ها رشد می‌کند.

خال ملانوسیتی:

ممکن است خالها بدلیل افزایش و تجمع سلولهای رنگدانه ساز ایجاد شوند که به آنها خال ملانوسیتی میگویند که اگر از بدو تولد باشد مادرزادی و اگر بعدا ایجاد شود اکتسابی است.

خال عروقی:

گاهی هم خالها از تکثیر و افزایش لایه داخل رگها به وجود میآیند که به آنها خالهای عروقی گفته میشود.

خال عروقی بصورت لکه های قرمزرنگی در صورت و بدن دیده میشوند و بیشتر مردم آنها را با عنوان ماه گرفتگی میشناسند.

خال مویی:

برخی اوقات هم خالها بدلیل افزایش پیاز مو ایجاد میشوند که به خالهای مویی معروف هستند.

خال غدد سبابه:

افزایش غدد چربیساز هم میتواند باعث ایجاد خالهای غدد سباسه شود.

مهمترین عامل تعیین کننده تعداد خال افراد در سنین مختلف ، زمینه ژنتیکی، سابقه مصرف داروها بخصوص شیمی درمانی وسوختگی است.

ژنتیک افراد مشخص میکند هر فردی به چه شکلی، چه زمانی و در کدام قسمت از پوستش خال داشته باشد.

خارش خال

اغلب خال‎ها سرطانی نیستند.

آنهایی که سرطانی هستند، شامل مواردی که پیش از اوایل بزرگسالی در سطح بدن ایجاد می‎شوند، کاملاً متفاوت از دیگر خال‌ها به نظر می‎رسند.

علل مختلفی می‎تواند سبب تقویت وجود و بروز خال خارش‎دار شود.

خال خارش‎دار ممکن است مرتبط به استفاده از فرآورده‌های جدید مثل لباس، مواد شوینده، لوسیون‎ها یا صابون‎ها باشد.

یا این احتمال وجود دارد که خارش خال بر اثر تماس با یک مادۀ شیمیایی محرک بروز نماید.

حتی در مواقعی که فرد به علت بروز خارش در خال خود آگاهی دارد موضوع باید با پزشک مورد مشورت قرار گیرد.

اگرچه مورد نادری است اما خال دچار خارش می‎تواند نشانه‎ای از سرطان باشد.

خال سرطانی

خال های سالم و خال های سرطانی مشخصه های مختلفی دارند و علائم خال های سرطانی بر روی پوست اگر با خارش درد و خونریزی همراه شوند و به مرور زمان تغییر شکل دهند خطرناک خواهند بود

خال ها از نشانه های اولیه سرطان پوست هستند که مرگبار می باشند

اما اگر این عارضه سریع تشخیص داده شود ممکن است خیلی زود درمان شود بنابر این با معاینه منظم توسط خود شخص و مراجعه به پزشک می توان از عوارض بعدی ان ها پیشگیری کرد.

علائم خال های سرطانی

خلیل صداقت پیشه متخصص پوست و مو گفت:

ضایعات ناشی از اشعه ماوراء بنفشی از اصلی ترین عوامل ایجاد سرطان پوست است.

وی درباره زخم های پیش سرطانی ناشی از تابش نور خورشید بیان کرد:

بر اثر تابش اشعه ماوراء بنفش ضایعات قهوه ای رنگ، زبر و متعدد بر روی پوست پیشانی و سر ایجاد می شود که در صورت قرار گرفتن مستمردر مجاورت آفتاب زمینه و استعداد بدخیم شدن آن به شدت افزایش پیدا می کند.

صداقت پیشه تصریح کرد:

در صورت ایجاد ضایعات ناشی از تابش آفتاب بر پوست توصیه می شود که افراد هرچه سریع تر برای رفع آن اقدام و با دوری از تابش خورشید از بدخیم شدن آن پیشگیری کنند.

این متخصص پوست و مو با تاکید بر اینکه افراد دارای پوست روشن در برابر ایجاد ضایعات خورشیدی آسیب پذیر تر هستند، افزود:

مدت زمانی که فرد مستقیم در معرض نورآفتاب قرار می گیرد، رابطه مستقیم با ایجاد ضایعات بدخیم دارد و در کسانی که در مناطقی زندگی می کنند که کمتر در معرض نور آفتاب هستند،این ضایعات کمتر مشاهده می شود.

علائم خال های سرطانی و تفاوت آن ها با خال های سالم

وی با بیان اینکه داشتن زمینه ژنتیکی در ایجاد سرطان پوست تاثیر چشمگیری دارد، اظهار کرد:

قرار گرفتن خال در معرض آفتاب همچنین ایجاد سایش روی آن می تواند زمینه ایجاد سرطان را در آن فراهم کند.

صداقت پیشه تصریح کرد:

خال های مادرزادی نسبت به سایر خال ها که در طول حیات به وجود می آیند استعداد بیشتری برای سرطانی شدن دارند که ترشح، خونریزی، تغییر رنگ و نامنظم شدن حاشیه خال از علائم مشکوک بودن آن به سرطان است.

وی با تاکید بر اینکه بی توجهی به بهداشت زخم های پوست منجر به عفونت های پوستی و ورود میکروب ها به سطح پوست می شود، افزود:

دوری از نور خورشید، استفاده از ضد آفتاب، کلاه و شستشوی پوست به وسیله صابون های مناسب برای سلامت پوست و پیشگیری از سرطان توصیه می شود.

شایع‌ترین نشانه‌های ابتدایی خال سرطانی ، یعنی آنچه بیمار به چشم می‌بیند، عبارت‌اند از:

– خال پوستی در حال رشد

– خال پوستی با ظاهر غیرطبیعی یا خالی که شبیه به هیچ یک از خال‌های دیگر روی پوست نیست و می‌توان آن را از حیث متفاوت و زشت بودن در میان بقیه به جوجه اردک زشت تشبیه کرد.

– یک دست نبودن خال: شکل عجیب یا کناره ناشمخص یا ناصاف داشتن و به رنگ‌های گوناگون بودن

خال سرطانی در مراحل اولیه با هیچ علامتی همراه نیست و بیمار مورد خاصی را احساس نمی‌کند.

بااین حال خال سرطانی گاهی با علائم زیر همراه است:

• – خارش
• – خونریزی
• – درد

نشانه های زیر می تواند علائم خال های سرطانی باشد:

تغییر رنگ خال

نخستین نشانه از یک خال بالقوه سرطانی تغییر چشمگیر در رنگ آن است.

به عنوان مثال، خال هایی که تیره بوده و اکنون تغییر رنگ داده اند و یا خال هایی با رنگ متناقض مانند قرمز، صورتی، سفید یا برنزه باید مورد توجه قرار بگیرند و با پزشک درباره شرایط آنها مشورت کرد.

رشد خال

خالی که دارای شرایطی با ثبات نیست – به عنوان مثال، در رنگ، شکل، ارتفاع، بافت سطحی – می تواند خطرناک یا ناسالم باشد و باید توسط یک پزشک معاینه شود.

مرز محو شده

خال های سالم دارای مرزی مشخص در اطراف لبه خارجی خود هستند.

با این وجود،ملانوما (یا خال سرطانی ) به طور معمول دارای لبه های خارجی محو شده یا نامنظم است.

هنگام لمس این خال ها لبه های آنها ممکن است برآمده و زبر احساس شود و امکان انتشار رنگ به بافت های اطراف وجود دارد.

درد

هر خالی که هنگام لمس موجب شکل گیری درد می شود باید به عنوان نمونه ای خطرناک در نظر گرفته شود، به ویژه اگر مایع یاخون از خال خارج شود.

در این شرایط بلافاصله به پزشک مراجعه کنید تا پوست معاینه شود.

مهمترین علائم خال های سرطانی بدخیم:

اندازه

خال های سالم از نظر پهنا بزرگتر از شش میلیمتر نمی شوند.

اگر دارای خالی با اندازه بزرگتر هستید یا خالی که اندازه آن در حال رشد است، به پزشک مراجعه کنید تا از سرطانی بودن یا نبودن آن اطمینان حاصل شود.

عدم تقارن

خال های سالم به طور معمول متقارن هستند یعنی اگر از وسط خم شوند، هر دو سمت روی هم قرار می گیرند.

اما خال های خطرناک به طور معمول نامتقارن هستند و باید بررسی بیشتری درباره آنها صورت بگیرد.

زخم هایی که بهبود نمی یابند

یک خال جدید یا زخمی که بدون در نظر گفتن مدت زمان سپری شده از ایجاد و اقدام های درمانی صورت گرفته بهبود نمی یابد ممکن است یک خطر سرطانی بالقوه باشد.

خونریزی و زخم پوستی

هر خالی که دارای سطحی ناصاف، خشن، خشک یا پوسته پوسته است باید مورد توجه قرار بگیرد، به ویژه اگر موجب خارش می شود یا حساس به لمس است.

هر خالی که خونریزی می کند یا زخم های پوسته مانند را ایجاد می کند، نیازمند توجه فوری است.

خال دیسپلاستیک

خال های دیسپلاستیک که در گذشته به آن خال آتیپیک اطلاق می گردید، همان خال های رنگدانه دار (ملانوسیتیک) هستند که نمای ظاهری و آسیب شناسی غیر طبیعی دارند.

بطور معمول خال های رنگدانه دار طبیعی (ملانوسیتیک) ظاهر یک دست، رنگ یکنواخت و حاشیه های منظم و صاف دارند ولی خال های دیسپلاستیک معمولا بزرگتر از خال های ملانوسیتی هستند و حاشیه های خال نامنظم تر بوده و رنگ خال نیز یکنواخت نیست.

ریسک ایجاد بدخیمی در این دسته خال ها خصوصا زمانی که بصورت متعدد هستند، بالاتر از خال های ملانوسیتی عادی می باشد و در اصل این خال ها حد فاصل بین خال های عادی ملانوسیتیک و ملانوم می باشند و بایستی مورد توجه ویژه قرار بگیرند.

چه زمانی بایستی از لحاظ بالینی به فکر وجود این نوع خال باشیم؟

• سایز خال بزگتر از ۵ میلی متر
• وجود لبه های نامنظم و ناواضح
• عدم تقارن در سطح خال (برجستگی و صاف بودن ناهمگون)
• وجود رنگ های متغیر در خال (صورتی، قهوه ای، سیاه)

این خال ها در هر جایی از بدن ممکن است ایجاد شوند ولی بطور عمده در نواحی در معرض تابش نور خورشید ایجاد میشوند مانند ناحیه پشت در کسانی که مدت طولانی حمام آفتاب می گیرند ولی در نواحی دیگر مانند باسن، پستان و روی پوست سر هم بروز می کنند.

بطور معمول ضایعات متعدد می باشند و افراد واجد خال دیسپلاستیک نسبت به افراد عادی، میزان خال های ملانوسیتیک بیشتری دارند.

بیماری در نژادهای با پوست و موی روشن و اروپای شمالی شایعتر می باشد.

خال های دیسپلاستیک ممکن است ارثی بوده و یا بدون سابقه خانوادگی بروز نماید.

نور آفتاب ممکن است نقشی در ایجاد یا تشدید خال داشته باشد ولی شرط لازم برای تشکیل آنها نمی باشد.

موارد فامیلی خال ممکن است از طریق اتوزومال غالب به ارث برسد.

عارضه اصلی این خال ها، احتمال ایجاد سرطان از نوع ملانوم (melanoma) می باشد که در افراد با سابقه فامیلی و ارثی خال دیسپلاستیک، این احتمال بالاتر می باشد.به دلیل متعدد بودن خال های دیسپلاستیک، این دسته از افراد بایستی خال های خود را بصورت منظم بررسی نمایند و توصیه به انجام عکس گرفتن سریالی از خال ها می شود و با مقایسه این عکس ها میتوان به تغییرات ایجاد شده احتمالی پی برد و در صورت ایجاد تغییر در ظاهر خال بایستی پزشک خود را مطلع نمایند و ضایعات مشکوک باید بطور کامل جراحی شده و بایستی آسیب شناسی از خال صورت پذیرد. تنها روش پیشگیری از ایجاد این خال ها و بدخیم شدنشان، محافظت از اشعه ماوراء بنفش خورشید و اجتناب از برنزه کردن پوست می باشد.

درمان خال صورت

برداشتن خال های صورت با استفاده از پوست موز

پوست موز حاوی آنزیم های طبیعی و اسیدهایی مانند اسید اسکولیک و اسید آسکوربیک است که به حذف خال های پوستی کمک می کند. یک تکه از پوست موز را از قسمت سفید رنگ داخل، روی خال قرار داده و آن را به کمک یک باند یا نوار چسب، ثابت کنید.

اجازه دهید کل شب پوست موز روی خال بماند. این روش را تا زمانی که خال ناپدید شود، تکرار کنید.

برداشتن خال های صورت با استفاده از روغن کندر برای از بین بردن خال

خواص موجود در روغن کندر باعث سفت شدن پوست اطراف خال، جذب روغن های اضافی و خشک شدن آن می شود.

این روغن موجب می شود خال به صورت یک زخم در آمده و به تدریج زخم بهبود یابد.

۱ الی ۲ قطره روغن کندر را روی خال زده و بگذارید تا خشک شود. این روش را ۳ تا ۴ بار در روز تکرار نمایید.

برداشتن خال های صورت با استفاده از روغن کتان

روغن بذر کتان برای بهبود بافت پوست، خلاص شدن از شر خال ها، لکه ها و کک و مک استفاده می شود.

این روغن حاوی اسیدهای چرب ضروری است که موجب بهبود زخم می گردد.

برای استفاده از این روش ۲ قطره از روغن کتان را با ۲ قطره عسل ترکیب کرده و روی خال بزنید.

بگذارید یک ساعت بماند و سپس با آب بشویید.

روزانه این روش را دو بار برای گرفتن نتیجه ای مناسب تکرار کنید.

برداشتن خال های صورت با استفاده از آلوئه ورا

آلوئه ورا یک عامل تسکین دهنده پوست است.

این گیاه حاوی پلی ساکارید ها، تانن ها، آنزیم ها، ویتامین ها و مواد معدنی است که سلامت طبیعی پوست را بر می گرداند.

برای استفاده از این روش ابتدا پوست قسمتی که خال روی آن قرار گرفته است را تمیز کنید.

آلوئه ورا را نصف کرده و ژل آن را خارج کنید. ژل را روی خال قرار دهید.

سپس آن را با استفاده از یک چسب یا باند نخی ببندید و اجازه دهید ۳ ساعت بماند. این روش را دوبار در روز تکرار کنید.

برداشتن خال های صورت با استفاده از سرکه سیب

سرکه سیب که یکی از بهترین روش های درمان خانگی بسیاری از امراض می باشد، در از بین بردن خال نیز موثر می باشد.

اسیدیته موجود در سرکه سیب موجب خشک شدن خال شده و آن را به صورت یک زخم تبدیل کرده و در نهایت ناپدید می کند.

برای استفاده از این روش، تکه ای پنبه را آغشته به سرکه سیب کرده و روی خال بگذارید.

با کمک باند یا نوار چسب آن را ثابت کنید. اجازه دهید ۶-۵ ساعت روی خال بماند.

سپس پوست را تمیز کرده و مجددا این روش را تکرار کنید.

برداشتن خال های صورت با استفاده از برگ گشنیز

برگ گشنیز دارای خواص جمع کنندگی می باشد.

زمانی که از این گیاه به صورت موضعی استفاده گردد، باعث گرم شدن پوست می شود.

این خاصیت باعث شده که خال سریعا جمع و کوچک و در نهایت از بین برود.

یک چهارم فنجان برگ گشنیز را به همراه مقدار کمی آب در مخلوط کن ریخته تا به صورت خمیر یکنواختی ایجاد شود. آن را روی خال زده و اجازه دهید ۱۰ دقیقه بماند. سپس با آب بشویید. این روش را روزانه به مدت دو هفته تکرار نمایید.

برداشتن خال های صورت با استفاده از روغن کرچک و جوش شیرین

روغن کرچک و جوش شیرین می توانند به طور طبیعی در از بین بردن خال ها موثر باشند.

جوش شیرین باعث خشک شدن خال شده، در حالی که روغن کرچک به فرآیند بهبود آن کمک می کند.

یک دوم قاشق چایخوری جوش شیرین را با سه قطره روغن کرچک مخلوط کرده و روی خال بزنید.

آن را با یک باند یا نوار چسب بپوشانید و با آن بخوابید. این روش را هر شب تکرار کنید.

برداشتن خال های صورت با گل کلم

گل کلم حاوی ویتامین C بالایی است که می تواند موجب خشک شدن خال و افتادن آن شود.

آب تکه ای کوچک از گل کلم تازه را گرفته و آن را روی محل خال مالش دهید.

حداقل ۳۰ دقیقه صبر کنید سپس با آب بشویید. این روش را چندین بار در روز تکرار کنید تا خال های شما ناپدید شود.

برداشتن خال

در مورد خال های بزرگ روش هایی وجود دارد که باعث محو کردن کامل خال نمی شود، ولی از نظر ظاهری وضعیت بهتری به وجود می آورد؛

مثل لایه برداری (پیلینگ)، درم ابرژن و لیزر که باعث کم رنگ تر شدن خال می شوند…

حقیقت این است که اکثریت خال ها و لکه های پوستی خوش خیم هستند و خطر ابتلا به سرطان پوست در آنها بسیار کم است.هر خالی که دارای یک یا چند نمای غیر معمول باشد، باید برداشته شود؛ مانند عدم تقارن ضایعه، نامنظم بودن حاشیه، یکنواخت نبودن رنگ خال و یا اندازه ی بیش از ۶میلیمتر.

خال هایی که در سنین بالا به رشد خود ادامه می دهند یا دچار تیرگی رنگ و تغییر شکل می شوند را باید برداشت.قبلا بعضی از پزشکان توصیه می کردند که خال هایی که در معرض اصطکاک یا تحریک مداوم هستند، مثل خال هایی که در ناحیه ریش آقایان هستند یا خال هایی که در ناحیه کمربند یا آرنج قرار دارند به علت اینکه احتمال بدخیم شدن را دارند باید برداشته شوند که امروزه چنین اعتقادی وجود ندارد.

بعضی خال ها بدمنظره و ناخوشایند هستند و بیمار از لحاظ زیبایی یا به اصرار اطرافیان جهت عمل جراحی خال صورت مراجعه می کنند که برداشتن خال در این موارد باید با دقت و رعایت اصول جراحی جهت باقی نماندن یا به حداقل رساندن خطر جوشگاه عمل انجام شود.هر لکه، خال یا ضایعه پوستی که به طور ناگهانی دچار تغییر در اندازه، شکل یا رنگ شود یا دچار خونریزی، خارش، درد یا زخم شود، بایستی توسط پزشک مورد بررسی قرار گیرد.

چه خال هایی را می توان برداشت؟ برداشتن خال

خال هایی که دارای حاشیه نامنظم هستند.

خال هایی که دارای یک یا چند نمای غیرمعمول بوده مانند عدم تقارن ضایعه و یکنواخت بودن رنگ خال هستند.

خال هایی که اندازه آنها بیش از هفت میلی متر باشد.

خالهایی که با بالا رفتن سن به رشد خود ادامه میدهند یا دچار تیرگی و تغییر شکل میشوند.

کدام خال ها قابل برداشتن هستند؟ برداشتن خال

خال هایی که در معرض اصطکاک یا تحریک مداوم هستند مانند خال هایی در ناحیه ریش آقایان یا در ناحیه کمربند یا آرنج زیرا احتمال بدخیم شدن دارنددر برداشتن خال های بد منظره و ناخوشایند که از لحاظ زیبایی اصرار به عمل می کنند باید با دقت و رعایت اصول جراحی برای باقی نماندن یا به حداقل رسیدن خطر جوشگاه عمل انجام شود.

جراحی بهترین روش برداشتن خال

برای برداشت خال بهترین و استانداردترین روش ، جراحی است زیرا احتمال بازگشت خال با جراحی بسیار کم است.

البته در این روش بخیه با ایجاد اسکار و جوشگاه همراه است و برخی از پزشکان به علت نا زیبایی آن را بکر نمی برند ، در هر صورت پزشک برحسب اندازه و رنگ خال باید روش برداشتن آن را تعیین کند .

مثلا پزشکان ترجیح می دهند خال پررنگ و مودار را جراحی کنند و نسوزانند،

اما اگر اندازه خال در حد میلی متر و مسطح باشد با روش های دیگر مانند رادیوفرکوئنسی یا روش های مدرن سوزاندن می توان آن را برداشت و در این روش ها جوشگاه ایجاد نمی شود ، اما احتمال عود وجود دارد.

افراد نباید خال روی گردن یا سینه را بردارند زیرا گوشت اضافه در این نقاط ایجاد می شود و در کل برداشتن خال برخی نقاط بدن معادل جوشگاه بیشتر است.

خال ها را به هیچ وجه نباید لیزر کرد، زیرا لیزر سبب تغییر بافت آن می شود و اگر بعد از لیزر کردن خال عود کرده را جراحی نماییم و به پاتولوژی بفرستیم، ممکن است غیرطبیعی گزارش شود.